شهيدعلی فتحي پور درگاه

عکست را روی طاقچه گذاشتم

یادت را اما به دلم می آویزم

یادت بوی باران می دهد

 ***

دیشب خواب دیدم که برگشتی

تو بودی، مادر هم بود

روی ایوان لالایی می خواند برایت

و یکی یکی گلوله های تنت را در می آورد و زخم هایت را مرهم می گذاشت

 مانده بود با زخم های دلت چه کند

خواب دیدم که دوباره لبخند میزدی

از اخرین لبخندت میدانی چند شب و چند روز می گذرد؟

***

کاش دنیا را از نو می نوشتند

تو می ماندی

مادر نمی رفت

و هیچ جنگی خواب دخترکان سرزمینمان را آشفته نمی کرد